Zlot Hufca 2008

XII ZLOT DRUŻYN HUFCA ZIEMI WADOWICKIEJ

Założenia programowe:

2008 rok został ogłoszony rokiem Andrzeja i Olgi Małkowskich – założycieli harcerstwa w Polsce. Te właśnie postaci będą głównym tematem XII Zlotu Hufca.
Drużyny uczestniczące w Zlocie biorą udział we wszystkich imprezach organizowanych w czasie Zlotu.

Cele Zlotu:
 uczczenie roku Małkowskich;
 popularyzacja turystyki;
 umiejętność czynnego wypoczynku i poruszania się po szlakach turystycznych;
 integracja drużyn harcerskich;
 integracja ze środowiskiem lokalnym.

1. Termin: 6 – 7 – 8 czerwca 2008 r.

2. Miejsce zlotu: Juszczyn

3. Zadania przedzlotowe:
1. Przygotowanie karty do kroniki zlotowej o drużynie (format A-3).
2. Przygotowanie karty o Andrzeju lub Oldze Małkowskiej (format A-3).
3. Przygotowanie dwóch piosenek: jednej harcerskiej i jednej o górach
(UWAGA: nie mogą to być piosenki wykonywane przez zespoły: Wolna Grupa Bukowina, Stare Dobre Małżeństwo, Bez Jacka, Słodki Całus od Buby, EKT).
4. Przygotowanie się drużyny do konkursu wiedzy o Małkowskich.

4. Wyposażenie i ekwipunek:
 regulaminowe umundurowanie
 namioty, karimaty, śpiwory (w wystarczającej ilości)
 prowiant, kubek, sztućce
 dobrze wyposażona apteczka
 kompas lub busola, mapa Beskidu Makowskiego
 latarka
 dokumentacja programowa i finansowa drużyny
 kronika

5. Organizatorzy zapewniają:
 herbatę do posiłków
 obiad w sobotę wydawany w jednorazowych naczyniach
 dyplomy uczestnictwa i plakietki
 nagrody dla najlepszych

6. W czasie Zlotu ocenie podlegać będzie:
 umundurowanie
 dokumentacja programowa i finansowa
 kronika
 bieg patrolowy
 gra nocna
 turniej
 zadania przedzlotowe

Koszt wyjazdu:
10 zł wpisowe (posiłek w sobotę, plakietka za udział, program) + koszty przejazdu, 15 zł (tam i z powrotem)
= 25 zł.

Ekwipunek:
• śpiwór
• karimata (materac)
• mundur
• ubranie przeciwdeszczowe
• buty na wyjście w teren
• druga para butów
• dres do spania
• przybory do jedzenia (sztućce, kubek, menażka lub miska)
• mały notatnik, długopis
• prowiant na śniadania i kolacje

Wyjazd w piątek, 6 czerwca, o godz. 15.35, zbiórka na przystanku PKP w Kalwarii.
Powrót w niedzielę, 8 czerwca, o godz. 15.10.

Czuwaj!
Drużynowa

Post został pochwalony 0 razy

"namioty, karimaty, śpiwory (w wystarczającej ilości)" a jak nie będę miał ze sobą śpiwora to będzie jakaś możliwość zakwaterowania w nieswoim Razz

no i najlepiej nie samemu Razz

Post został pochwalony 0 razy

Andrzej Juliusz Małkowski (ur. 31 października 1888 w Trębkach k. Kutna, zm. 15/16 stycznia 1919) - jeden z twórców polskiego skautingu, wybitny instruktor i teoretyk harcerstwa, działacz polskich organizacji młodzieżowych i niepodległościowych.

Życiorys
Urodził się w rodzinie ziemiańskiej o tradycjach patriotycznych i żołnierskich. Uczył się w Warszawie, Tarnowie, Krakowie i Lwowie, gdzie w 1906 roku w VI Szkole Realnej uzyskał świadectwo dojrzałości. Był współzałożycielem abstynenckiej organizacji uczniów krakowskich "Młodzież". W 1908 roku rozpoczął studia na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej. W kwietniu 1910 roku przeniósł się na Uniwersytet Jana Kazimierza, którego nie ukończył. Był członkiem Zarządu Głównego "Eleuterii" - federacji związków abstynenckich. Należał do "Eleusis", "Zarzewia", "Sokoła".
W listopadzie 1909 roku otrzymał do przetłumaczenia (za karę) klasyczny podręcznik twórcy skautingu Roberta Baden-Powella "Scouting for Boys" ("Skauting dla chłopców"). Po zapoznaniu się z jego treścią Małkowski stał się entuzjastą i propagatorem skautingu na ziemiach polskich.
W czasie pierwszego kursu skautowego 20 marca-21 maja 1911 omawiał poszczególne rozdziały przygotowywanego przez siebie podręcznika. W okresie od kwietnia do lipca 1911 ukazywała się arkuszami jego praca "Scouting jako system wychowania młodzieży" - pierwsza polska książka o skautingu. Małkowski wszedł w skład pierwszej Komendy Skautowej, następnie Naczelnej Komendy Skautowej we Lwowie. W październiku 1911 rozpoczął wydawanie "Skauta", który wkrótce zdobył niezwykłą poczytność. Małkowski traktował skauting jako nowy styl życia i metodę odrodzenia młodzieży. W marcu 1912 roku wyjechał do Londynu w celu zebrania materiału do nowego wydania swej książki. Po powrocie został odsunięty od pracy w "Skaucie" i Naczelnej Komendzie Skautowej. W 1913 roku zorganizował wycieczkę skautową na III Wszechbrytyjski Zlot Skautów w Birmingham w Anglii, gdzie nad polskim obozem powiewała flaga z białym orłem na amarantowym tle i używano nazwy kraju wymazanego z mapy świata. Za wybitne zasługi Małkowski otrzymał od Roberta Baden Powella skautowy medal "Za zasługi".

w czerwcu 1913 roku Małkowski przeniósł się do Zakopanego, gdzie wziął ślub z Olgą Drahonowską. Rozwijał tam ożywioną działalność, tworząc silny, niezależny ośrodek harcerski. Wraz z wybuchem wojny wstąpił na krótko do Legionów Polskich. Brał udział w pierwszych walkach, lecz zależność tych formacji od zaborcy austriackiego spowodowała jego wystąpienie. W wyniku próby utworzenia niepodległej Rzeczypospolitej Podhalańskiej musiał opuścić Zakopane. Udał się do Anglii, a potem do Stanów Zjednoczonych, gdzie zakładał polskie drużyny skautowe wśród wychodźstwa. Od września 1915 do września 1916 roku pełnił funkcję skautmistrza związkowego w Związku Sokołów Polskich w Ameryce. Próbował zorganizować z "Sokołów" Legion Polski do walki z Niemcami. Wobec braku poparcia ze strony władz związku przybył do Kanady, gdzie wstąpił w grudniu 1916 roku do wojska. W styczniu 1917 roku wraz z grupą "Sokołów" został przyjęty do Wojskowej Szkoły Piechoty, którą ukończył w kwietniu tego samego roku. Następnie służył w armii kanadyjskiej, walczył na froncie we Francji. W listopadzie 1918 roku został przeniesiony do armii gen. Józefa Hallera. Wysłany w misji wojskowej do polskich oddziałów w Odessie do generała Lucjana Żeligowskiego, zginął w nocy 15/16 stycznia 1919 roku w wyniku zatonięcia statku, którym płynął.

Olga Drahonowska-Małkowska (ur. 1 września 1888, zm. 15 stycznia 1979) – jedna z twórczyń polskiego skautingu, Instruktor harcerski w Polsce.

Życiorys
Olga Drahonowska-Małkowska urodziła się w Krzeszowicach jako druga córka Zofii i Karola Drahonowskich. Szkołę i gimnazjum ukończyła eksternistycznie, zdając tylko kolejne egzaminy w Krakowie, zresztą zawsze z najlepszymi notami. Po maturze wstąpiła do Konserwatorium Muzycznego we Lwowie, gdzie wkrótce ujawniła swe talenty jako poetka i rzeźbiarka. Była również instruktorką wychowania fizycznego w "Sokole", miała swoje pasje sportowe (jazda konna, pływanie, łyżwiarstwo, narciarstwo, gimnastyka), działała także w organizacji wychowania narodowego Eleusis. Z Eleusis pozyskał ją Małkowski do niepodległościowego "Zarzewia", gdzie szybko poznała tajniki służby wojskowej, zdobywając stopień porucznika Polskich Drużyn Strzeleckich.
Gdy Andrzej Małkowski zapoczątkował harcerstwo – Olga Drahonowska w lecie 1911 założyła pierwszą żeńską (trzecią według kolejności) drużynę skautową we Lwowie im. E. Platerówny. Była również pierwszą komendantką skautek w Naczelnej Komendzie Skautowej w latach 1911-1912.
Gdy w marcu 1912 na I Zjeździe we Lwowie harcerstwo przyjęło jednomyślnie charakter organizacji abstynenckiej – Olga Drahonowska została powołana w skład Zarządu Oddziału lwowskiego Eleuterii-Wyzwolenia.
Przystosowanie i uzupełnienie hymnu było dziełem Olgi Drahonowskiej – wykonanym za zgodą autora.
W czerwcu 1913 opuściła Lwów udając się na leczenie do Zakopanego. Pojawił się tam również Andrzej Małkowski i ks. Kazimierz Lutosławski, który udzielił im ślubu. Po wyleczeniu nacieku w płucu, Olga Małkowska założyła i prowadziła w Zakopanem harcerstwo żeńskie, od sierpnia 1914 – również drużynę męską. Po zabraniu do wojska austriackiego listonoszy i górali zorganizowała skautową pocztę, pomoc żniwną dla góralek, ochronkę dla opuszczonych dzieci, tanią jadłodajnię dla ubogiej ludności i skautową straż porządkową pełniącą nocną służbę. Pod jej komendą skauci urządzali tajne składy broni w górach: w Dolinie Kościeliskiej, na Hali Pysznej, w Dolinie Roztoki, w Murzasichlu i w grotach Nosala. W lutym 1915 po próbie ogłoszenia przez Andrzeja Małkowskiego Republiki Podhalańskiej jako zaczątku niepodległej Polski policja austriacka wykryła te magazyny, a druhna Olga z mężem tylko dzięki ostrzeżeniu przez górali zdołała uniknąć aresztowania.
Poprzez Wiedeń przedostali się w marcu 1915 do Szwajcarii, a stamtąd do USA, gdzie Stanisław Osada wezwał Andrzeja Małkowskiego do zorganizowania harcerstwa polonijnego. Tam przyszedł na świat 30 października 1915 syn Olgi i Andrzeja, nazwany przez nich Lutykiem, z którym w rok później wróciła do Europy. Gdy plany polskiego Legionu w Kanadzie upadły – w lutym 1917 przeniosła się z Francji do Szwajcarii. Poczta tego neutralnego kraju odmówiła doręczania żołdu Andrzeja z wojska kanadyjskiego
Później zamieszkała w Torquay jako kustosz zbiorów, przeznaczonych dla Polski, gdy odzyska niepodległość (tak się też stało). Również tam Małkowska uczyła muzyki i wychowania fizycznego w szkołach, organizując i prowadząc drużynę skautek i wilcząt. I wszędzie zdobywała sympatię dla Polski, do której miała wrócić już bez Andrzeja (który zginął w 1919 r. w wyniku zatonięcia statku, którym płynął).

Wróciła z Lutykiem w listopadzie 1921 prowadząc naukę angielskiego i gimnastyki w zakopiańskiej Szkole Gospodarstwa Domowego i dla Ślązaczek specjalne kursy języka polskiego, literatury, historii i geografii, a od 1922 r. zapoczątkowała trzymiesięczną szkołę instruktorek ZHP w Kuźnicach. W 1924 r. była komendantką Zlotu Harcerek w Świdrze pod Warszawą, a następnie polskiej delegacji na III Światową konferencję skautek w Foxlease w Anglii. W 1925 r. założyła Szkołę Pracy Instruktorskiej i Pracy Harcerskiej w Sromowcach Wyżnych, kierując tą placówką do 1939 r. i rozbudowując ośrodek.
Szkołę Pracy Harcerskiej uznano za ośrodek nowego typu, promieniujący ideą harcerską na społeczeństwo, w 1927r. władze ZHP obdarzyły ją godnością harcmistrzyni Rzeczypospolitej.
W 1932 r. prowadziła VII światową konferencję skautek na Buczu – uczestniczki jednomyślnie wybrały druhnę Małkowską do Komitetu Światowego Skautek, na konferencji następnej w Abelboden, w Szwajcarii, w 1934 r. powierzając jej wizytację skautek w Czechosłowacji, Austrii i Rumunii. Została także wybrana skautową delegatką w Komitecie Opieki nad Dziećmi i Młodzieżą w Lidze Narodów (odpowiednik dzisiejszej ONZ). Rząd Polski odznaczył ją Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta i Krzyżem Niepodległości.
Po klęsce wrześniowej w 1939 r., na nalegania syna aby uchodziła przed gestapo– opuściła kraj.
W 1942 r. powołano Olgę Małkowską do władz ZHP. Została przewodniczącą Komitetu Naczelnego ZHP na czas wojny. Uczestniczyła tam również w pracach sięgających przyszłości, organizując GIS (Guides International Service) – skautową służbę międzynarodową niosącą pomoc dzieciom na terenach wyzwalanych spod okupacji hitlerowskiej. Poprzez Caritas GIS dostarczyła żywności dzieciom zniszczonej Warszawy.

Sama wróciła do kraju w 1961 r. Osiadła początkowo we Wrocławiu, a od 1964 r. na stałe w Zakopanem, gdzie zamieszkała w drewnianym domku. W 1966 r. Rada Państwa przyznała jej rentę dla zasłużonych, a przedstawiciel TPD wręczył jej Honorową Odznakę Przyjaciela Dziecka.Z wielkim wzruszeniem przyjęła zaproszenie do Krakowa na nabożeństwo w rocznicę śmierci Andrzeja Małkowskiego, zapoczątkowane wówczas przez ówczesnego kardynała Karola Wojtyłę, późniejszego papieża.
W 1979 r. Olga Małkowska zmarła. Spoczywa na nowym cmentarzu w Zakopanem przy ul. Nowotarskiej. Nad grobem wznosi się granitowy pomnik poświęcony twórcom polskiego harcerstwa.

Post został pochwalony 0 razy

Dodaję jeszcze piosenki:

„Harcerzyk”

O harcerzyku mówią „nie da przejść dziewczynie” a d
O harcerzyku mówią „grandzi, grandzi moc” G a
Ale nie mówią, że on stoi przy namiocie A7 d
I oczy swoje wypatruje w ciemną noc E a

Ref. Bo to harcerskie tango nie ma być przebojem
To jakaś piosnka zaśpiewana tylko raz Bo to harcerskie tango idzie w świat konwojem
I nie wiadomo dokąd zaprowadzi nas

Harcerzyk głośno mówi „niech to licho bierze”
A po cichutku myśli „losie ty mnie strzeż”
Harcerzyk głośno mówi „niech mi druhna wierzy”
A po cichutku myśli „inne ładne też”

"Tyle lat nie byłem w górach"
ref.
Bo już tyle lat nie byłem w górach G D e C
Już tyle lat.
Tak dawno nie błądziłem w chmurach,
Odległy stał się ten czas.

1.
Pamiętam jeszcze ten czas
Z radością szedłem do gwiazd.
Tam smagał mnie ostry wiatr
I czuję, że tego mi brak.

2.
Koił mnie puszysty śnieg,
Oddech uspakajał się.
Wtapiałem się w ciszę chmur
I stłumił ją miasta szum.

Post został pochwalony 0 razy

Na piosenki jest śpiewnik Razz

PS. poza tym nie wiem czy jest sens męczyć się, szukać i cokolwiek tu zamieszczać jak i tak prawie nikt nie odwiedza tego forum niestety...

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Paweł dnia Wto 21:11, 03 Cze 2008, w całości zmieniany 1 raz

Mam nadzieję że to się zmieni Smile

Post został pochwalony 0 razy

Nadzieję trzeba zawsze mieć ale bez przesady Razz

przecież tu nikt prawie nie zagląda...a dość dobrze o tym świadczy opcja "statystyki" na stronie głównej forum...

Post został pochwalony 0 razy

To trzeba przeprowadzić akcję promocyjną naszego forum Smile

Post został pochwalony 0 razy

Móc można nad czymś takim pomyśleć Smile

Post został pochwalony 0 razy

No to do dzieła Razz

Post został pochwalony 0 razy

No to trzymam za Ciebie kciuki i życzę powodzenia w tym ambitnym zadaniu, którym jest próba podwyższenia frekwencji tego forum Smile

Post został pochwalony 0 razy

nie prawda ja jestem na forum często!! no co prawda nic nie pisze no ale...

Post został pochwalony 0 razy

no wiesz nic nie pisząc to prawie tak jak by Cię tu wcale nie było. Poza tym po to jest forum żeby coś pisać a nie tylko wchodzić od czasu do czasu i czytać innych wypowiedzi Wink

Post został pochwalony 0 razy

dobrze będę częściej pisać.

Post został pochwalony 0 razy

Ja tu też zaglądam i czytam Smile

Post został pochwalony 0 razy